کد مطلب:262 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:292
روزه های حرام و مکروه
(مسأله 1820) روزه عید فطر و عید قربان حرام است، و نیز روزی را كه انسان نمی داند آخر شعبان است یا اوّل رمضان، اگر به نیّت اوّل رمضان روزه بگیرد، حرام می باشد.
(مسأله 1821) اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّی توسط زن، حق شوهر او از بین برود و همچنین اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّی منع كند، بنابر احتیاط واجب، زن باید از روزه گرفتن خودداری كند.
(مسأله 1822) روزه مستحبّی فرزند اگر اسباب اذیّت پدر و مادر یا جدّ او شود، جایز نیست بلكه اگر اسباب اذیّت آنان نیز نشود ولی او را از گرفتن روزه مستحبّی منع كنند، احتیاط واجب آن است كه روزه نگیرد.
(مسأله 1823) اگر فرزند بدون اجازه پدر یا مادر روزه مستحبّی بگیرد و در بین روز پدر یا مادر او را نهی كنند، باید افطار نماید.
(مسأله 1824) كسی كه می داند روزه برای او ضرر ندارد، اگرچه پزشك نیز بگوید: «ضرر دارد»، باید روزه بگیرد; و كسی كه یقین یا گمان دارد كه روزه برای او ضرر دارد، اگرچه پزشك نیز بگوید: «ضرر ندارد»، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست، مگر آن كه به قصد قربت روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.
(مسأله 1825) اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برای او ضرر دارد و از آن احتمال، ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست; مگر آن كه به قصد قربت روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.
(مسأله 1826) كسی كه عقیده اش این است كه روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، باید قضای آن را بجا آورد.
(مسأله 1827) غیر از روزه هایی كه گفته شد، روزه های حرام دیگری نیز وجود دارند كه در كتاب های مفصّل عنوان شده اند.
(مسأله 1828) روزه روز عاشورا و روزی كه انسان شك دارد روز عرفه است یا عید قربان، مكروه است.
[288]
روزه های مستحب
(مسأله 1829) روزه در تمام روزهای سال، غیر از روزه های حرام و مكروه كه گفته شد، مستحب است، و برای بعضی از روزها بیشتر سفارش شده است كه از آن جمله است:
1 ـ پنجشنبه اوّل و پنجشنبه آخر هر ماه و چهارشنبه اوّلی كه بعد از روز دهم ماه است، و اگر كسی اینها را بجا نیاورد، مستحب است قضا نماید، و چنانچه اصلاً نتواند روزه بگیرد، مستحب است برای هر روز یك مُد طعام یا 6/12 نخود نقره به فقیر بدهد.
2 ـ سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.
3 ـ تمام ماه رجب و شعبان و بعضی از این دو ماه، اگرچه یك روز باشد.
4 ـ روز عید نوروز; روز بیست و پنجم و بیست و نهم ذی قعده; روز نهم ذی حجّه (روز عرفه)، ولی اگر به واسطه ضعف روزه نتواند دعاهای روز عرفه را بخواند، روزه آن روز مكروه است; روز عید سعید غدیر (18 ذی حجه); روز اوّل و سوم محرم; میلاد مسعود پیامبر اكرم(صلی الله علیه وآله) (17 ربیع الاوّل); روز مبعث حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه وآله)(27 رجب); و اگر كسی روزه مستحبّی بگیرد، واجب نیست آن را به آخر رساند، بلكه اگر فرد مؤمنی او را به غذا دعوت كند، مستحب است دعوت او را قبول كند و در بین روز افطار نماید.
(مسأله 1830) كسی كه روزه قضا یا روزه واجب دیگری به عهده دارد نمی تواند روزه مستحبّی بگیرد، ولی اگر روزه استیجاری به عهده او باشد گرفتن روزه مستحبّی اشكال ندارد.
مواردی كه مستحب است از انجام مبطلات روزه خودداری شود
(مسأله 1831) برای شش نفر مستحب است در ماه رمضان اگرچه روزه نباشند، از انجام عملی كه روزه را باطل می كند خودداری نمایند:
اوّل: مسافری كه در سفر، عملی كه روزه را باطل می كند انجام داده باشد و پیش از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد.
دوم: مسافری كه بعد از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد.
[289]
سوم: بیماری كه پیش از ظهر بهبود یابد و عملی كه روزه را باطل می كند، انجام داده باشد.
چهارم: مریضی كه بعد از ظهر خوب شود.
پنجم: زنی كه در بین روز از خون حیض یا نفاس پاك شود.
ششم: كافری كه در روز ماه رمضان مسلمان شود.
(مسأله 1832) مستحب است روزه دار نماز مغرب و عشا را پیش از افطار كردن بخواند، ولی اگر كسی منتظر او باشد یا میل زیادی به غذا داشته باشد كه نتواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اوّل افطار كند، ولی به قدری كه ممكن است نماز را در وقت فضیلت آن بجا آورد.
(مسأله 1821) اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّی توسط زن، حق شوهر او از بین برود و همچنین اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّی منع كند، بنابر احتیاط واجب، زن باید از روزه گرفتن خودداری كند.
(مسأله 1822) روزه مستحبّی فرزند اگر اسباب اذیّت پدر و مادر یا جدّ او شود، جایز نیست بلكه اگر اسباب اذیّت آنان نیز نشود ولی او را از گرفتن روزه مستحبّی منع كنند، احتیاط واجب آن است كه روزه نگیرد.
(مسأله 1823) اگر فرزند بدون اجازه پدر یا مادر روزه مستحبّی بگیرد و در بین روز پدر یا مادر او را نهی كنند، باید افطار نماید.
(مسأله 1824) كسی كه می داند روزه برای او ضرر ندارد، اگرچه پزشك نیز بگوید: «ضرر دارد»، باید روزه بگیرد; و كسی كه یقین یا گمان دارد كه روزه برای او ضرر دارد، اگرچه پزشك نیز بگوید: «ضرر ندارد»، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست، مگر آن كه به قصد قربت روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.
(مسأله 1825) اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برای او ضرر دارد و از آن احتمال، ترس برای او پیدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نباید روزه بگیرد، و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست; مگر آن كه به قصد قربت روزه بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.
(مسأله 1826) كسی كه عقیده اش این است كه روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، باید قضای آن را بجا آورد.
(مسأله 1827) غیر از روزه هایی كه گفته شد، روزه های حرام دیگری نیز وجود دارند كه در كتاب های مفصّل عنوان شده اند.
(مسأله 1828) روزه روز عاشورا و روزی كه انسان شك دارد روز عرفه است یا عید قربان، مكروه است.
[288]
روزه های مستحب
(مسأله 1829) روزه در تمام روزهای سال، غیر از روزه های حرام و مكروه كه گفته شد، مستحب است، و برای بعضی از روزها بیشتر سفارش شده است كه از آن جمله است:
1 ـ پنجشنبه اوّل و پنجشنبه آخر هر ماه و چهارشنبه اوّلی كه بعد از روز دهم ماه است، و اگر كسی اینها را بجا نیاورد، مستحب است قضا نماید، و چنانچه اصلاً نتواند روزه بگیرد، مستحب است برای هر روز یك مُد طعام یا 6/12 نخود نقره به فقیر بدهد.
2 ـ سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.
3 ـ تمام ماه رجب و شعبان و بعضی از این دو ماه، اگرچه یك روز باشد.
4 ـ روز عید نوروز; روز بیست و پنجم و بیست و نهم ذی قعده; روز نهم ذی حجّه (روز عرفه)، ولی اگر به واسطه ضعف روزه نتواند دعاهای روز عرفه را بخواند، روزه آن روز مكروه است; روز عید سعید غدیر (18 ذی حجه); روز اوّل و سوم محرم; میلاد مسعود پیامبر اكرم(صلی الله علیه وآله) (17 ربیع الاوّل); روز مبعث حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه وآله)(27 رجب); و اگر كسی روزه مستحبّی بگیرد، واجب نیست آن را به آخر رساند، بلكه اگر فرد مؤمنی او را به غذا دعوت كند، مستحب است دعوت او را قبول كند و در بین روز افطار نماید.
(مسأله 1830) كسی كه روزه قضا یا روزه واجب دیگری به عهده دارد نمی تواند روزه مستحبّی بگیرد، ولی اگر روزه استیجاری به عهده او باشد گرفتن روزه مستحبّی اشكال ندارد.
مواردی كه مستحب است از انجام مبطلات روزه خودداری شود
(مسأله 1831) برای شش نفر مستحب است در ماه رمضان اگرچه روزه نباشند، از انجام عملی كه روزه را باطل می كند خودداری نمایند:
اوّل: مسافری كه در سفر، عملی كه روزه را باطل می كند انجام داده باشد و پیش از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد.
دوم: مسافری كه بعد از ظهر به وطن خود یا به جایی كه می خواهد ده روز در آنجا بماند برسد.
[289]
سوم: بیماری كه پیش از ظهر بهبود یابد و عملی كه روزه را باطل می كند، انجام داده باشد.
چهارم: مریضی كه بعد از ظهر خوب شود.
پنجم: زنی كه در بین روز از خون حیض یا نفاس پاك شود.
ششم: كافری كه در روز ماه رمضان مسلمان شود.
(مسأله 1832) مستحب است روزه دار نماز مغرب و عشا را پیش از افطار كردن بخواند، ولی اگر كسی منتظر او باشد یا میل زیادی به غذا داشته باشد كه نتواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اوّل افطار كند، ولی به قدری كه ممكن است نماز را در وقت فضیلت آن بجا آورد.